شب و تنهایی"         

باز شب شد و من تنهایم              آهسته تو را شیدایم

باز شب شد و این تاریکی             مشت کوبید به رویاهایم

باز شب شد و من تا به سحر     خیره در ماه تو را می یابم

باز شب شد و من چون کولی       در تب آمدنت بی تابم

گفته بودی که شبی می آیی          امشبم منتظرت می مانم

پشت این پنجره و این ظلمت            باز شعرهای تو را می خوانم

نکند باز نیایی و دگر                       هرشب این قصه به تکرار کنم

نکند این دل بیمارم را                     پشت این پنجره تیمار کنم

باز شب شد و من بار دگر                می روم پنجره را بگشایم

باز شب شد و این تاریکی                مشت کوبید به رویاهایم